Básnická tvorba studentky Patové ze 4.A
Studentka Marie Pátová je úřadující vítězkou školní literární soutěže Svět kolem nás...
1.ukázka:
/Opakuji Stopy Zpět/
autostopem rozmalujem stvoly zahraničních květů
babička píše na schody vzkazy které přešlapujem
protože nečtem
pod chodidly
a i bez schodů
všichni občas zahřmí jako dutá rána
z obavy rozsvěcet
vyplyne
celá noc s vědomím vlasů
pobytkem hlasů
láskajících tmu a okna v dejchání a naboso na střeše
utonem nakonec pod ní
v zamykání ostatních lidí
je to klec klec klec klecíč klíčem není poznání východu
pusťte me proto ven
Zapomněla Jsem Klíč Anebo Mi Ho Nikdo Nedal
Zapomněla Jsem Kde Je Ven a Kde je Kudy a
dá se zemřít
na samotu
na opuštění
na představy propsané k ránu
život jak palimpsesty
od dna odrazy odvracet a pokládat na původní místa osoby
potkané v půlnočních procházkách městem
ulice
potkané
všech osob
neprotkané
kontakty
pamatovat si první dojmy a
dá se zemřít
na ticho
na vynucenou důvěru že ho tak vyhovuje
víra víra víra víra
molekulou vůle
víno Ne Děkuji Už Nechci Já
Už Si Nedám
bude to jednou v pondělí
a nepojedou žádné tramvaje
kam jsme se poděli
kam jen se mohly podít bezpohlavní nápady
bez pohlaví nápady
retušovaná zápěstí
a nedostatek odvahy překračovat boje
po kterých dojde se
zas jenom k nádraží
/Opakuji Stopy Zpět/
stačí jen trocha vždyť jen trocha nádechu už budeme dojatí
včas
pak zbudou
tři Ocelové knihy zápraží a okno
protože raději
zmizet
než rozpadat se vnitř
povalení údolím nezbylo v zahradě už docela nic
nezbylo už
docela
ničím opěvováno jisté hrdlo a s lhářem setká-li se lhář
nelže se
propletení
už kolik let vymlouváme se koncem a konec sám
oddalujem
pitomě bolí oči když do nich vydechneš kouř
a smutně přísahám na Nelibozvučnou Diagonální Kompozici
že se jednou na mne usmál člověk dočista bez důvodu
Marie A Podívej Se Kolik Věcí Je Na Nebi Ptáci A Těch Mraků A Letadla A Jak Je Tam Vlastně Hrozně Přeplněno
přeplněno stavem mysli která je snad trochu šílená
protože jsou věty které se dají ukončit jenom náhlým zmlknutím protože jsou básně
které se musí utnout a jít dělat něco jinak
neokecá
není mi lhostejné ani jedno poplivané omítnutí a každé šlápnutí vedle a každé pokusy dojít k jakémusi závěru
kdy se to ztočí
kdy dojde ke spojení černé žluté a důvěřivé
teď
havraní ústa odrazem ve vlčích očích
2.ukázka:
nedovřu-li okno
I.
nevím jak ke zlosti dojít s vlastním čelem
prozatím nepoznávám ta místa
a svoje ruce
ale podoba
jistě Někde tiše tluče
někdo se mě zeptal
zda nepodobají se ty tance nakonec jen samy o sobě
a že si troufá, povídám
asi jako každá myšlenka měla by být jen popud z vína či tónu či dláždění
ale chtělo se určitě jít dál
zaslechly cesty
a spletly se v světy
na protest
že jsem kašlali na ptáky
a stíny ignorovali
a ze všech těch měst
zůstali nakonec ve stejném pokoji
II.
stavuje se u mne neštěstí
na snídani
a potom si natahuje nohy
děsivě uchozený
a děsivě zvoní
kolem mýho světa
kde zahynul skromnej ráj
a stromy na okraj
kde zarostlo šedivo
v jehličí
nekřičím
když kletba láme prokletí
a pak ještě zvaž
do kolika čas
ti zbývá
podoben
ve světě kde cesty hledání domova
nakonec stanou se samy
domovem
III.
pak přišly představy odchodů a
zpozorovala jsem že zahrady
více rozkvetly
víc než kdy protklo trám a
ony že smály se otcům do vlasů
když odešly
dcery
v směry bůhvíkam
za parafrází schází se snadně
těžší je snad nepřipustit si ten příklon k sobě
jen jako k cizinci
objímám cosi jako stěny
ale necítím dotek zdiva
a tak to prý bývá
je-li člověk odstaven a
pro to co z něj zbývá
se dál už nic nestane
ani v tichu lítost nezná čin
když
místo klepání smutek píská mi
že
nedovřu-li okno
vyskočím
3.ukázka:
propadají /moudra/ v tváře
inovace letních ptáků
zahynuly cestou z klasu do hnízda
časem že dozraje hlasu
nové peří
aby v Praze začal podzim
od počátků
od páteří
pak od nedělního rána
nečekaně obehnána
tichem z večeří
Podzim sama
rozčmárána na
Nevěřím
Že Rodím Se Znova!
vzlykne a
mne zatím pohled na věčnost jen rozvázal jazyk
ale nejsou to řeči impozantní
ani nedobytné
/prý
dokud se propadají tváře
měří se čas nadvakrát
třeba babička a její stařecké ruce
nosí dvoje hodinky
jedny které ji patří a druhé od strýce
co odešel do koncentráku a neozval se už
a to ani s promlkami
ona je tedy střeží
hlídá
když devatero řemesel
tak desáté je bída
a divně odtikává
napůl s námi
plná mouder s rostlinami
a opakuje Čas Odlétává Do Nikam Ty Hodinky Se Nenatahovaly Od Doby Co Odešel Ten Muž/
a na víno se chytá už jenom hmyz
tolik druhů chůze přece už zmátne člověka
ale dokud se propadají tváře
prý cesta
ještě
daleká
prý
cesta
ještě
ve vodě měsíc
zhoupnul se z mostu
když zbyla ho jen půlka
do umlčení ptačích tlam
a tak visí a počítá
kolik je kroků
už chodilo tímhle městem
vždycky
když nebylo kam jít
pak prokouřit si hlavu
do nespánku
a dál zoufat
v promrznutí páteře
že změní tvar a nedohle se
ohne
do kolen snad
v polštáři úsměv
strhnutý z tvých zad
- vpleteně ústy jsou nejdražší slova –
některé náhody
v sobě skrývají tušení
určitých schválností
i
tvoje vlasy
roztřepené konce
smířlivých předpokladů
když oči skelné
a nemoc v hrdle utišený křik
prasklým oknem proudí strach
a žluto
odřená barva kleci
- v kotnících zlomit v běhu krok –
a kdybych ti v dlaždicích
měla zvířit prach
roztahovat písek po nábřeží
Z Ladaku
aby mniši
nehledali vodu
jako ve městech
tak stejně zapřeš andaluského psa
udušeně
jako včera v těch prosbách
jako ve vodě měsíc
nespočítáš
kolik jen smutných kroků
prošlo dnes naposled
městem
5.ukázka:
tisem/ v klaviatuře/den
možné se vrátit
možná
se roztáhne nebe a kroky vrátí po klaviatuře města
den
kdy je letmo ohneš v chůzi ret
v kroužení
kolem dětí co obkreslují mraky
na zemi
něco si šeptají
jenže od kolen jsou prosby poněkud neslyšitelné
prosby
v lidech co mísí s tisem v tísni den
napovrch přesladko
až uvnitř nápad
snad
že tisem tiší se břicho
prej
pak pokládat záda na podlaží a
v sobě nosit
že srdce mělo přestat
arytmicky vydechovat
jenže
na pohřbech se mluví více o bohu
než o lidech
- tiše rozbít dlaní přes sklo pěst –
a my
zůstali jsme nějak rámem
zvěčnění
čtverec k rozletu
pár vlasů na cizí hlavě
zůstali jsme
zvěčnění
přes nekončící navlékání jehly
je možné vrátit
tak různě porůznu
(marije, 20. 4. 2009 14:19)